Photowall praat met Jonna Jinton

Fotografe, kunstenares en blogger Jonna Jinton heeft het kleine Zweedse dorpje Grundtjärn, gelegen in het noordwesten van Ångermanland op de kaart gezet en ontvangt ons voor haar rode huisje met open armen. Vijf jaar geleden verhuisde ze vanuit Göteborg naar het zomerhuis van haar ouders, dat in Grundtjärn ligt. Helemaal in haar eentje. Ze had uit haar jeugd heerlijke herinneringen aan het oord. Iedere zomer bracht ze een paar weken in het dorp door waar haar overgrootmoeder, oma en moeder allemaal zijn geboren.

"Mijn oudste herinnering is van toen ik drie jaar was. Ik herinner me nog de geuren, de rust en de heerlijke sfeer. En dat mijn oma en ik samen de was deden bij de kraan op de heide. Als kind was ik echt dol op deze plek. Toen ik ouder werd, wist ik al snel dat dit de plek was waar ik wilde wonen", vertelt Jonna Jinton terwijl ze ons in haar kleine landelijke keuken koffie en zelfgebakken cake serveert.

Na een paar jaar in Göteborg te hebben rondgedoold, besloot ze haar droom te volgen. Met maar een paar honderd kronen in haar zak ging ze naar Sundsvall. Daar kocht ze een oude Volvo 240 waarmee ze haar reis naar de Noord-Zweedse bossen voortzette. Ze had er geen flauw idee van hoe haar leven er daar uit zou komen te zien, van de uitdagingen die ze uiteindelijk het hoofd moest bieden. Inmiddels weet ze echter dat ze destijds niet had durven dromen dat de reis zo relatief vlekkeloos is verlopen.

"Na jarenlange werkloosheid in Göteborg kon ik hier juist in de eerste week al aan de bak: ik mocht in een naburig dorp schuren gaan schilderen. Ik lanceerde toen ook mijn blog, voornamelijk om familie en vrienden op de hoogte te houden. Maar al in de eerste week begonnen ook andere lezers mijn blog te vinden", vertelt Jonna Jinton.

Tegenwoordig verdient Jinton haar geld met bloggen, fotografie en allerlei andere kunstzinnige activiteiten. Ook bij instabiele inkomsten weet ze de eindjes nog aan elkaar te knopen. De kosten van levensonderhoud zijn op het platteland immers een stuk lager dan in de grote stad. Jinton vertelt wel dat ze vooral op het gebied van reizen en entertainment de buikriem wel eens wat moet aanhalen. Gelukkig gaat ze er langzaam maar gestaag op vooruit. Bovendien is ze wel gewend aan een tegenslag hier en een mislukking daar. Ze heeft nog nooit ook maar een seconde spijt gehad van haar nieuwe bestaan. Sterker nog, ze heeft nooit ook maar een piepklein beetje overwogen om terug naar de grote stad te gaan. Zelfs niet toen het in het begin niet bepaald van een leien dakje ging: ze had aanvankelijk niet eens warm water en verwarmde haar huis met een open haard en een houtkacheltje. Regelmatig kroop ze 's ochtends half bevroren uit bed, maar zodra ze dan de voordeur uitliep en zich meteen midden in de natuur bevond, kreeg ze vanzelf weer energie. Voor haar is Grundtjärn als een wieg voor creativiteit. Het is de plek waar ze thuishoort, waar ze zichzelf kan zijn.

Voor Jonna Jinton heeft het leven altijd al in het teken gestaan van creativiteit. Ze kocht haar eerste camera al op de middelbare school. Haar passie voor fotografie werd pas echt aangewakkerd nadat ze eenmaal naar Noord-Zweden was verhuisd en met haar blog was begonnen.

"Het is hier in Gjundtjärn ongelooflijk mooi. Ik merkte al heel snel dat het me niet lukte die schoonheid in woorden te vatten. Dankzij de fotografie kan ik toch onvervalst laten zien hoe mooi het hier is," vertelt Jonna Jinton.

Jinton is autodidact; niet alleen qua fotografie, maar ook op het gebied van grafische bewerking. Ze put haar inspiratie uiteraard uit de natuur, maar licht is voor haar misschien nog wel een nog grotere inspiratiebron. Ze gaat graag 's ochtends vroeg, 's avonds laat of bij heel lichte zomernachten op pad. En als ze dan mistbanken over de bosmeren ziet glijden, kan haar dag niet meer stuk. Pure magie is dat.

Jonna Jinton geeft ons een rondleiding door haar huisje. Ik krijg van haar atelier meteen zin om hier ook te komen wonen. Jonna brengt daar flink wat creatieve uurtjes door, soms zelfs hele nachten. Ze tekent dan aan één stuk door of gaat met haar camera de bossen in.

Jinton is een bescheiden mens en durft zich amper fotografe te noemen. En dat terwijl mensen over de hele wereld onder de indruk zijn van haar fraaie natuurfoto's. Het noorderlicht boven een besneeuwd landschap, betoverende zomernachten, schitterende winterochtenden en foto's van het bos door de seizoenen heen … Jintons fantastische foto's stralen zo veel rust uit dat ook verstokte stedelingen zich de natuur in wagen. Inmiddels is Jintons eerste behangcollectie voor Photowall verschenen. Met The Soul of Nature haal je een stukje van de ongerepte natuur bij Grundtjärn in huis..

Ik vraag Jonna Jinton of ze tips heeft voor mensen die het stadsleven achter zich willen laten. Waar vind je de moed om zo'n grote stap daadwerkelijk te zetten?

"Je moet je op mogelijkheden richten en niet op eventuele problemen. Je hoeft echt niet op alle vragen meteen het juiste antwoord te hebben. Ik maak vaak een vergelijking met een trap: als je eenmaal op de eerste trede staat, zie je al meteen een beetje meer. Voor problemen geldt dat net zo: vaak kun je die oplossen op een manier waaraan je aanvankelijk niet had gedacht. Natuurlijk heb ik het voordeel dat ik me alleen om mezelf hoef te bekommeren. Als het een maand niet zo lekker loopt, ben ik de enige die daaronder heeft te lijden", zegt Jonna Jinton.

Jonna Jinton woonde een aantal jaar alleen in haar huisje - tot een paar maanden geleden. Toen leerde ze namelijk de liefde van haar leven kennen: Johan, die aan de andere kant van het bos woont. Tegenwoordig wonen ze in Jonna's huis, samen met hun twee honden en twee katten. Klinkt als een sprookje, niet? Toch is het voor het stel zo echt als het maar kan worden. De natuur komt tot aan de deurmat en Jonna, volhardend zoals het haar betaamt, geniet nog steeds van het leven dat ze zo lang voor ogen heeft gehad.

Text och foto: Isabelle Pedersen för Photowall